Kulty Maryjne na Ziemi Lubawskiej

Na Ziemi Lubawskiej rozwinęły się trzy silne kulty maryjne. Najbardziej znane, swoją genezą sięgające XIII wieku kulty dotyczą Matki Boskiej Lipskiej oraz Matki Boskiej Łąkowskiej. Mało natomiast się mówi o Matce Boskiej Bolesnej z Boleszyna, która może się pochwalić równie ciekawą historią, wzbogaconą ciekawymi legendami oraz cudownymi wydarzeniami.

Kościół pw św. Marcina w Boleszynie, wsi leżącej między Nowym Miastem Lubawskim i Lidzbarkiem Welskim. Drewnianą świątynię wzniesiono w latach 1721 – 1722 w miejscu poprzedniej, która spłonęła – prawdopodobnie podczas wojny polsko – szwedzkiej z lat 1655 – 1660 (Potop szwedzki).

Boleszyn to wieś leżąca między Nowym Miastem Lubawskim i Lidzbarkiem Welskim. Tamtejszy drewniany kościół pw. św. Marcina wzniesiono w latach 1721 – 1722 w miejscu poprzedniego, który spłonął – prawdopodobnie podczas wojny polsko – szwedzkiej z lat 1655 – 1660 (Potop szwedzki). W ołtarzu głównym znajduje się uznawany za cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej namalowany przez nieznanego autora. Obraz jest zasłaniany obrazem Matki Bożej Różańcowej. Temu cudownemu obrazowi wieś prawdopodobnie zawdzięcza swoją obecną nazwę. Według legendy ochronił On okolicznych mieszkańców przed epidemią cholery, która wybuchła na przełomie XVII i XVIII wieku. Parafianie żarliwie modlili się wówczas przed cudownym obrazem, dzięki czemu epidemia ominęła ich miejscowość. Od tamtej pory kult Matki Bożej Bolesnej zaczął się szybko rozszerzać, a wierni złożyli śluby, że co roku w drugą niedzielę października będzie odprawiana msza święta dziękczynna za cudowne ocalenie wsi.

Boleszyn. Ołtarz główny z opuszczonym obrazem Matki Boskiej Różańcowej.

Boleszyn. Ołtarz główny z odsłoniętą Matką Boską Bolesną.

Autor: Tomek

Kontakt: 

ziemialubawska@protonmail.com

Wszelkie prawa zastrzeżone!
Jeśli chcesz skorzystać z moich materiałów najpierw zapytaj mnie o zgodę ;)

Muzeum Przyrody w Jeleniu

Dwa dni temu zrobiłem sobie wycieczkę po Ziemi Lubawskiej. Odwiedziłem m.in. Muzeum Przyrody w Jeleniu. Pomimo nazwy w budynku muzeum znajdują się: Muzeum Etnograficzne, sala poświęcona pamięci Klemensa Edwarda (lokalnego regionalisty) oraz Muzeum Przyrody na poddaszu. Jeleń to wieś położona niedaleko Lidzbarka Welskiego, znajduje się w niej siedziba władz Welskiego Parku Krajobrazowego. 



Zwierzęta z Muzeum Przyrody w Jeleniu

Muzeum Przyrody:

Powstało w 1998 roku dzięki staraniom Dyrekcji Parku oraz Cassandry McCorney - wolontariuszki Amerykańskiego Korpusu Pokoju.

Eksponaty muzealne (oraz bardzo sympatyczne Panie oprowadzające zwiedzających) pozwalają lepiej poznać piękno przyrody i historię Welskiego Parku Krajobrazowego. Liczne fotografie, wypchane zwierzęta, zielniki oraz fragmenty skał robią niesamowite wrażenie. Całość upiększa rekonstrukcja wczesnośredniowiecznego grodu oraz podgrodzia. Mam nadzieję, że moje zdjęcia zachęcą niejedną osobę do odwiedzenia tego miejsca :)



Rekonstrukcja wczesnośredniowiecznego grodu oraz podgrodzia w Muzeum Przyrody. W granicach ziemi lubawskiej w dawnych czasach istniało kilkanaście grodów, m.in. w: Nielbarku, Gutowie, Zwiniarzu, Tarczynach oraz w Lubawie i Lidzbarku Welskim

Lokalizacja:
Muzeum jest czynne w każdy dzień roboczy od godziny 9.00 do 15.00
Welski Park Krajobrazowy
Jeleń 84, 13 - 230 Lidzbark

tel. 023 698 10 36, fax 023 698 30 91

Muzeum Etnograficzne:

Oddane do użytku w 2001 roku, zawiera eksponaty związane z historią wsi. Dzięki małym, regionalnym muzeom tego typu możemy poczuć klimat minionych epok i chociaż częściowo zrozumieć jak żyli dawni mieszkańcy tych terenów. Mimo krótkiego funkcjonowania w muzeum znajduje się wiele eksponatów przyczyniających się do zachowania w pamięci wartości kulturowych z regionu wsi, a dokładnie z południowej części ziemi lubawskiej.

Eksponaty w Muzeum Etnograficznym w Jeleniu

Pozostałe zdjęcia:

Autor: Tomek

Kontakt: 

ziemialubawska@protonmail.com

Wszelkie prawa zastrzeżone!
Jeśli chcesz skorzystać z moich materiałów najpierw zapytaj mnie o zgodę ;)